Eerste keer mee
- Geplaatst op
- Door Ray Abels
- Geplaatst in Baitsolutions, Blog, Piet Vogel, Ray abels
- 1
Vrouw mee, brasems. het gevoel van vissen is niet uit te leggen.
Al dertig jaar lang gaat het wekkertje erg vroeg om naar het werk te gaan. Dat is ook vandaag het geval, alleen is het nu zaterdag.
Het een bijzondere dag want mijn vrouw gaat na 17 jaar samenzijn een keer mee en zij heeft totaal niets met vissen.
Wat precies de aanleiding hiervoor is weet ik niet, maar ik vind het prima. Normaal kom ik thuis na het vissen en vertel wat er die dag gebeurd is aan de waterkant. Het wordt aangehoord, maar waarschijnlijk niet opgeslagen.
Het stukje waar je als visser bekend mee bent: de rust, vogels, dieren en de natuur om je heen, de spanning wanneer je hengel er vandoor gaat, het mannetje of vrouwtje in je hoofd dat zegt dat je nu toch echt wel recht hebt op een aanbeet na die paar blanks en al dat werk dat je in je visserij stopt, je kunt het niet uitleggen aan het thuisfront.
Als we aankomen is het nog pikkedonker. Ik stapel alles op de barrow en we lopen samen in het donker naar de stek die ik graag bevis.
Ik heb voor die dag een zogenaamde mee-visvergunning op de vispas voor haar geregeld en zo kunnen we met vier hengels aan de gang. ( ik dus ;-) ) Ze kan op dat moment niet veel doen en besluit om me met haar telefoon een beetje bij te lichten als ik alle vier de hengels aan het klaarmaken ben. Ik hoor haar denken ‘waarom niet wat later gaan als het licht is, dan sta je niet zo te kloten in het donker....’ Jullie snappen het wel gelukkig.
Ik vaar met de voerboot alle lijnen uit en het begint inmiddels al licht te worden. Ik zet de brolly op en maak de stretcher klaar voor haar, zodat ze de dag lekker languit ontspannen kan bekijken wat wij zoal doen aan de waterkant. De mist maakt plaats voor het zonnetje en na aandringen van mijn kant, gaat ze eindelijk toch languit op de stretcher liggen. Het weer is niet echt ideaal om te vissen en er gebeurt dan ook op een paar piepen na helemaal niets.
Tegen 10 uur ligt ze met haar ogen dicht en lijkt ze in slaap gevallen te zijn en als ze wat later wakker wordt zegt ze: ‘ik ga wat vaker mee met je, ik begrijp nu wat vissen met je doet’. ‘Maar ook nu we niks vangen?’ vraag ik aan haar. ‘Ja , ook nu en misschien komt er zo toch nog wel eentje langs. Ik hoef zelf niet te vissen om te begrijpen waarom dit belangrijk voor je is’. Ik zet nog een keer koffie en we genieten van de rust om ons heen.
Om elf uur, we zijn inmiddels een brasem rijker, gaat de telefoon en dochterlief wil opgehaald gaan worden... Mijn vrouw is niet blij, maar wat moet dat moet, en ze gaat er met tegenzin vandoor.
Ik blijf uiteraard wel zitten en tegen 1 uur gaat dan eindelijk de linker hengel er gillend vandoor. Het blijkt een kleine schub en nog twee brasems later houd ik het voor gezien.
Als ik thuiskom vertel ik dat ze een mooie aanbeet heeft gemist waarop ze laat weten dat ze volgend weekend weer mee gaat want ze vond het toch wel leuk!
Tja, ik zeg geen nee, als de baas wil vissen, wie ben ik om dat tegen te houden...;-)
See u on the banksite, of bij Baitsolutions!!!
Ray Abels
Misschien ga ik het ooit begrijpen